Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

H καθηγήτρια Διεθνούς Ασφάλειας με ειδίκευση σε θέματα βίας, Μαίρη Μπόση, μιλά για τη νέα γενιά τρομοκρατών


Η Μαίρη Μπόση, που είναι επίκουρη καθηγήτρια Διεθνούς Ασφαλείας στο Τµήµα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του πανεπιστηµίου Πειραιώς και ειδικεύεται σε θέματα διεθνούς βίας και διεθνούς ασφάλειας και έχει διατελέσει επιστημονική σύμβουλος στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, περιγράφει τη νέα γενιά τρομοκρατών. 

Ακολουθεί η συνέντευξή της: 

- Πώς μπορούν παιδιά εύπορων οικογενειών να καταλήξουν στην τρομοκρατία, όπως έγινε και με τους τέσσερις συλληφθέντες; Βλέπουμε ότι είναι παιδιά οικογενειών από τα βόρια προάστια…
«Υπολογίστε ότι τα φτωχά παιδιά είναι στο δρόμο και δεν έχουν να ζήσουν. Άρα, εκ των πραγμάτων, έχουμε να κάνουμε με μορφές βίας, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί εδώ και 15 με 20 χρόνια, οι οποίες είναι σε ένα άλλο αξιακό σύστημα. Είναι τελείως διαφορετικό αξιακό σύστημα. Εγώ, ως ερευνήτρια τουλάχιστον, τα συμπεράσματά μου τα βγάζω από αυτά που λένε τα παιδιά. Τα παιδιά λένε τα πάντα και μας δίνουν να καταλάβουμε τις λεπτομέρειες και μέσω των συλλήψεων, βλέπουμε, αυτό που λέτε εσείς, προφίλ. Εγώ, μέσω των συλλήψεων, βλέπω την ανάδειξη και την υπερπληθώρα γυναικών που έχουν, περισσότερες γυναίκες δηλαδή από εκείνες που είχαν στο παρελθόν. Βλέπω επίσης ότι έχω να κάνω με ένα νέο αξιακό σύστημα. Το άλλο που βλέπω είναι ότι έχω να κάνω με σχέσεις με το έγκλημα. Το επόμενο που βλέπω είναι ότι ιδεολογικά υπάρχει μία ασάφεια ενώ υπάρχει μία κάθετη γραμμή όσον αφορά τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και τις πολιτικές ιδεολογίες. Δηλαδή, δεν αποδέχονται. Για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, πρέπει να κατανοήσουμε τι λένε οι ίδιοι». 

- Οι τελευταίοι συλληφθέντες είναι παιδιά πολύ μικρά σε ηλικία. Πώς μπορούν λοιπόν αυτά τα παιδιά να ενταχθούν σε τρομοκρατικές οργανώσεις; 
«Καταρχήν, να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι υπάρχει ένας χώρος, ένας χώρος που δημιουργήθηκε μετά από την αποδυνάμωση των εν ενεργεία πολιτικών νεολαιών, οι οποίες ξεκινούν από τα πολιτικά κόμματα. Να σας θυμίσω ότι ήταν πολύ ισχυρές πριν από αρκετά χρόνια. Οι νεολαίες εκείνη την εποχή απορροφούσαν και ο χώρος αυτός της προέλευσης των συγκεκριμένων ήταν πάρα πολύ μικρός. Όταν άρχισαν οι νεολαίες να μην έχουν αντίκρισμα στους νέους ανθρώπους, δημιουργήθηκε κενό. Αυτό το κενό ήρθαν να εκμεταλλευτούν κάποιοι άλλοι. Η διαφορά είναι ότι αυτός ο χώρος άρχισε να αυξάνεται και όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά πανελλαδικά. Μέσα λοιπόν σε αυτό το χώρο, υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Κάποιοι εξ αυτών, όπως ιστορικά έχουμε δει άπειρες φορές στην έννοια της τρομοκρατίας, επιλέγουν τα όπλα. Υπάρχει δε, από αυτά που έχω παρατηρήσει, μια μεγάλη ανταγωνιστικότητα ή συναγωνιστικότητα, όπως θέλετε, πείτε το. Δηλαδή, ποιος θα είναι περισσότερο επαναστάτης. Και μέσα από αυτές τις συλλήψεις, πάρα πολλές σε αριθμό, έχουμε δει αυτή τη νέα ποιότητα. Πολύ εύκολα μπορούν οι νέοι να μπουν μέσα, τα όπλα είναι πάρα πολλά, ειδικά σε σχέση με το έγκλημα, το οποίο δεν έχουν αρνηθεί. Κι αυτό διότι έχουν αναπτύξει και μια κουλτούρα φυλακών. Μέσα λοιπόν από τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους, έχουν ένα γενικότερο περιβάλλον, που μπορεί ή όχι να ανήκει σε κόμματα, υπάρχει μία έντονη και διάχυτη βία. Μία βία κοινωνική, θέλετε, πολιτική θέλετε, η βία υπάρχει».

- Tα παιδιά αυτά άφησαν τις «κατσαρόλες» και έπιασαν τα καλάσνικοφ. Πρόκειται ουσιαστικά για το νέο αντάρτικο; 
«Τα όπλα είναι παντού. Δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Σήμερα, υπάρχουν πάρα πολύ μεγάλες ποσότητες όπλων, όπως και εκρηκτικών. Όπως έχουν πει και οι ίδιοι, έχουν μία αγαστή σχέση με το ποινικό κομμάτι, με τους εγκληματίες, το οργανωμένο έγκλημα. Το έχουν πει παρά το ότι εκπρόσωποι του οργανωμένου εγκλήματος έχουν αρνηθεί τη σχέση τους. Πρόκειται για μία σχέση που έχει αναπτυχθεί και στις φυλακές αλλά και εκτός φυλακών. Ιδεολογικά, αυτοί ανήκουν σε έναν ασαφή διάχυτο χώρο που δεν έχουν ξεκάθαρες ιδεολογικές απόψεις. Και βεβαίως, υπάρχει αυτός ο γενικότερος θυμός μιας κοινωνίας, στην οποία επιλέγουν να είναι οι πιο επαναστατημένοι. Και έτσι φτάνουμε στη χρήση όπλων από αυτά τα παιδιά».

- Πολλοί λένε ότι η ίδια η κοινωνία όπλισε το χέρι του Νίκου Ρωμανού όταν βρέθηκε μπροστά στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου...
«Εγώ θα έλεγα ότι οποιοδήποτε παιδί αυτής της ηλικίας (ένας έφηβος δηλαδή), βρεθεί μπροστά σε ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός, θα σημαδευτεί. Από εκεί και πέρα, ο δρόμος που θα ακολουθήσει, έχει να κάνει και με μία σειρά από άλλες συνιστώσες. Είναι πάρα πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου αλλά το γεγονός από μόνο του, είναι συγκλονιστικό».

- Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί τρομοκράτες δεν έχουν ζήσει τη ζωή, λόγω της νεαρής ηλικίας τους. Εσείς τι πιστεύετε; 
«Μην το λέτε αυτό. Καθημερινά βλέπω παιδιά στην ηλικία τους. Κάποια, ναι, πράγματι. Αλλά σήμερα τα παιδιά βρίσκονται μέσα σε έναν βομβαρδισμό ειδήσεων, μέσα σε έναν βομβαρδισμό γνώσεων, και δεν είναι απομονωμένα. Καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα, όπως όλοι μας».

- Βλέπουμε πλέον ότι στην Ελλάδα έχει αλλάξει η γενιά των τρομοκρατών. Δηλαδή, δεν έχει καμία σχέση με την εποχή που δρούσε η 17Ν.
«Είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Το φαινόμενο 17Ν, ΕΛΑ και λοιπών οργανώσεων του παρελθόντος, τελείωσε το '89. Το '90 και μετά είχε τελειώσει. Ακόμη και η τότε 17Ν που δεν είχε πιαστεί, είχε αλλάξει το λόγο της. Είχε γίνει άλλη οργάνωση. Τις αλλαγές αυτές τις έχουμε από τη δεκαετία του '90 στην Ελλάδα».

- Υποστηρίζετε την άποψη ότι από εδώ και πέρα θα βλέπουμε νέους ανθρώπους να συμμετέχουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις; 
«Η δική μου έρευνα που είναι πολύχρονη σε αυτόν τον τομέα, είναι ότι για να βγάλει κάποιος ένα συμπέρασμα, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει βλέποντας ένα περιβάλλοντα χώρο. Δηλαδή, σε ένα εθνικό επίπεδο τι σχέσεις διαμορφώνονται και πως αυτές συνδέονται με κάθε περιβάλλοντα χώρο. Σήμερα, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ασάφεια ιδεολογικά με ένα κοινό σημείο: τη βία». 

- Πώς κρίνετε τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών τους; 
«Αυτό που με συγκλόνισε, ήταν η απόφαση του κράτους να δώσει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες. Αυτό ήταν απαράδεκτο. Απαράδεκτο αυτό που συνέβη στο σύνολό του. Αυτό σημαίνει πολλά πράγματα, τα οποία, ακόμη κι εγώ επεξεργάζομαι. Δηλαδή, εμένα μου δείχνει ότι δεν είναι απλώς απαράδεκτο, είναι, νομίζω, ότι δεν έχει αντιληφθεί η Πολιτεία περί τίνος πρόκειται. Για άλλη μια φορά βλέπω τη χρήση της τρομοκρατίας ως ένα επικοινωνιακό, δυσάρεστο διάλογο μεταξύ κομμάτων, με ύβρεις. Αυτό το έχω δει από τη δεκαετία του ΄70, δεν το βλέπω τώρα. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν σταματήσει αυτά, εδώ, το συνεχίζουμε μέχρι το 2013. Το δεύτερο που βλέπω είναι ότι δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει βία. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν αντιλαμβάνονται. Για να μπορέσεις να προλάβεις και να καταστείλεις ένα φαινόμενο, πρέπει πρώτα να το καταστείλεις. Αυτοί δεν το έχουν καταλάβει».

-Είστε υπέρ της δημοσιοποίησης ή μη των φωτογραφιών; 
«Εγώ δεν είμαι κατά της μη δημοσιοποίησης. Θα ήθελα να δημοσιοποιούνται όλα. Όχι όμως με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν. Και για να το ξεκαθαρίσω, είμαι κατά της χρήσης βίας κατά συλληφθέντων. Αυτό απαγορεύεται δια ροπάλου. Αυτό που βλέπω στις φωτογραφίες, για μένα, δεν είναι μόνο σοκαριστικό, είναι κάτι, που θεωρώ τελείως απάνθρωπο».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου