Στάσου λίγο! Κοίταξε!

asimbibastos news


Ο ηλικιωμένος κύριος στέκεται μπροστά στην εικόνα της παλιάς Αθήνας. Δεν είναι παρά μια φτηνή προσπάθεια του δήμου να κρύψει την άδεια πια βιτρίνα... Μα για τον ηλικιωμένο κύριο το ασπρόμαυρο πανό σημαίνει πολλά περισσότερα.

Ώρα τώρα το κοιτάει αποσβολωμένος. Πλησιάζει διστακτικά, αγγίζει δειλά το παγωμένο τζάμι... Ξαφνιάζεται! Κάνει ένα βήμα πίσω... ξανακοιτάει. Χάνεται πάλι στα ασπρόμαυρα όνειρά του.
Τι όμορφα που είναι!  Να εκεί στην Ομόνοια στο σιντριβάνι γνώρισε την γυναίκα του! Οι σταγόνες του νερού έλαμπαν στο φως του ήλιου γύρω τους και εκείνη έλαμπε από ομορφιά... Και να! Μέσα σ'εκείνη την στοά ήταν το καφενείο που το περίμεναν κάθε απόγευμα οι φίλοι του! Και να σου οι συζητήσεις δίναν και παίρναν! Και εκεί στην πλατεία παίζανε παιδιά και όταν περνούσε του ζητούσαν καραμέλες! Το ήξεραν ότι πάντα είχε καραμέλες για αυτά! Τι όμορφη πόλη που ήταν τότε... Τότε! Όχι τώρα! Τώρα τον τρομάζει. Έχει αγριέψει τώρα η πόλη... Τα παιδιά δεν ζητάνε πια καραμέλες. Ζητάνε φαΐ! Πεινάνε! Και οι φίλοι του δεν είναι πια στο καφενείο... Δεν ξέρει πού είναι... Ούτε και ο ίδιος δεν ξέρει πού είναι! Στέκεται εκεί για ώρες με τα μάτια βουρκωμένα.
Είναι ένα ασπρόμαυρο πανό. Μια φτηνή προσπάθεια να καλυφθεί η γύμνια. Μα γι'αυτόν είναι πολλά περισσότερα... Είναι ο κόσμος του που χάθηκε ξαφνικά.
Μα γιατί δεν σταματάτε; Γιατί δεν κοιτάτε; Γιατί προσπερνάτε;;;
Κανείς δεν μπορεί να τον δει...
Ο ηλικιωμένος κύριος προχωράει ίσια μπροστά στην βιτρίνα. Την σπρώχνει. Προσπαθεί να μπει μες στο παράθυρο του παρελθόντος του. Να επιστρέψει στον κόσμο του.
Μα οι γύρω του δεν τον βλέπουν.
Έχουν φτιάξει ήδη τον δικό τους κόσμο και έχουν κρυφτεί καλά μέσα σε αυτόν.


Ασυμβίβαστη Χ.

Αληθινές ιστορίες από την Ελλάδα της Κρίσης  Νο3