Τι διαφορά έχουν αυτές οι φωτογραφίες...
...από αυτές;
Και στις δύο περιπτώσεις φτωχοί άνθρωποι χάνουν βίαια τα σπίτια τους. Οι πρώτες αφορούν εξώσεις στην Ισπανία και κάνουν τον γύρω του ελληνικού διαδικτύου. Οι δεύτερες αφορούν κατεδαφίσεις σπιτιών φτωχών ανθρώπων στην Ελλάδα και δεν συγκινούν παρά ελάχιστους...
Και στις δύο, πάνοπλα όργανα του κράτους κάνουν την βρομοδουλειά.
Και στις δύο, φτωχοί άνθρωποι σπαράζουν πάνω από τα κατεστραμμένα υπάρχοντά τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί συγκινούν κάποιους περισσότερο οι πρώτες από τις δεύτερες. Και έκανα το ''λάθος'' να ρωτήσω... '' Μα είναι τσιγγάνοι! Και ήταν αυθαίρετα! Τι να κάνουμε;'' , μου απάντησε κάποιος και άλλοι συμφώνησαν.
-Μα χρώσταγες στην τράπεζα! Θα του απατήσω και εγώ όταν θα έρθει η σειρά του αλλά δεν είναι την παρούσης.
Ναι είναι τσιγγάνοι. Και; Είναι λιγότερο ''πολίτες αυτής της χώρας'' από τους υπόλοιπους;
Είναι τσιγγάνοι και οι οικογένειές τους ζουν σε αυτή την χώρα εδώ και 700 χρόνια (Δες εδώ για τους Έλληνες Τσιγγάνους ). Γιατί πολύ απλά δεν είχαν άλλη επιλογή. Ξέρει κανείς πού ζούσαν οι δικοί του πρόγονοι πριν 700 χρόνια;
Και αφού είναι γεννημένοι εδώ και αυτοί και οι γονείς και οι παππούδες τους, γιατί έχουν αυτή την αντιμετώπιση; Μήπως επειδή είναι αγράμματοι και ζουν σε παράγκες; Μα αφού είναι φτωχοί! Και ως φτωχοί είναι απομονωμένοι κοινωνικά! Και ως απομονωμένοι κοινωνικά έχουν πρόβλημα και στην εκπαίδευση και στην εύρεση εργασίας -απαραίτητη για αγορά κατοικίας! Συνεπώς έχουμε μια ομάδα ανθρώπων απομονωμένη γιατί είναι φτωχή, που θα συνεχίσει να είναι φτωχή γιατί είναι απομονωμένη γιατί έτσι είναι ο φαύλος κύκλος της φτώχειας...
Όμως όλα αυτά δεν μας αφορούν. Γιατί εμείς δεν είμαστε φτωχοί σαν αυτούς και είμαστε έξω από τον κύκλο.
Αλλά... τι γίνεται με τους ανθρώπους των πρώτων φωτογραφιών;
Αυτοί είχαν σπίτι και άρα και δουλειά, και λεφτά και...τα έχασαν !
Και τώρα πού θα μένουν; Πώς θα πλένονται; Πώς θα βρουν δουλειά αν δεν έχουν να πλυθούν; Πώς θα σπουδάζουν τα παιδιά τους;
Αυτοί ήταν σαν εμάς έξω από τον κύκλο αλλά ξαφνικά πέσανε μέσα!
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είναι λίγες μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά δημιουργείται ξαφνικά μια ολόκληρη τάξη νεόπτωχων! Και έτσι ''τα προβλήματα των τσιγγάνων'' πλήττουν ξαφνικά και άλλους! Και βλέπουμε ότι η αντιμετώπιση από τα κράτη είναι η ίδια είτε είσαι τσιγγάνος είτε όχι! Γιατί το κράτος δεν χωρίζει τους πολίτες σύμφωνα με την καθαρότητα του αίματος . Αυτό είναι απλά το τυράκι που ρίχνει στον λαό για να τον κρατάει απασχολημένο! Το κράτος όντως χωρίζει τους πολίτες αλλά με άλλο κριτήριο. Της τσέπης...
Γιατί όταν έρθει η ώρα θα αντιμετωπίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τον κάθε φτωχό (και αυτό βλέπουμε ότι δεν αλλάζει ούτε από χώρα σε χώρα) , δεν αντιμετωπίζει όμως ίσα το αυθαίρετο του τσιγγάνου με το αυθαίρετο του Λάτση! Γιατί μπορεί το τσιγγανάκι να κοιμηθεί Γενάρη μήνα στην βροχή χωρίς μια στέγη πάνω από το κεφάλι του αλλά ο Λάτσης χωρίς Mall δεν κοιμάται!
Όσο για μας κοιμόμαστε ακόμα ήσυχα τον ύπνο του δικαίου ...
(Με αφορμή τις κατεδαφίσεις κατοικιών των Τσιγγάνων που έγιναν σήμερα στο Μενίδι -ΒΛΕΠΕ ΕΔΩ)
00:23
Χριστίνα Γεωργίου
...από αυτές;
Και στις δύο περιπτώσεις φτωχοί άνθρωποι χάνουν βίαια τα σπίτια τους. Οι πρώτες αφορούν εξώσεις στην Ισπανία και κάνουν τον γύρω του ελληνικού διαδικτύου. Οι δεύτερες αφορούν κατεδαφίσεις σπιτιών φτωχών ανθρώπων στην Ελλάδα και δεν συγκινούν παρά ελάχιστους...
Και στις δύο, πάνοπλα όργανα του κράτους κάνουν την βρομοδουλειά.
Και στις δύο, φτωχοί άνθρωποι σπαράζουν πάνω από τα κατεστραμμένα υπάρχοντά τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί συγκινούν κάποιους περισσότερο οι πρώτες από τις δεύτερες. Και έκανα το ''λάθος'' να ρωτήσω... '' Μα είναι τσιγγάνοι! Και ήταν αυθαίρετα! Τι να κάνουμε;'' , μου απάντησε κάποιος και άλλοι συμφώνησαν.
-Μα χρώσταγες στην τράπεζα! Θα του απατήσω και εγώ όταν θα έρθει η σειρά του αλλά δεν είναι την παρούσης.
Ναι είναι τσιγγάνοι. Και; Είναι λιγότερο ''πολίτες αυτής της χώρας'' από τους υπόλοιπους;
Είναι τσιγγάνοι και οι οικογένειές τους ζουν σε αυτή την χώρα εδώ και 700 χρόνια (Δες εδώ για τους Έλληνες Τσιγγάνους ). Γιατί πολύ απλά δεν είχαν άλλη επιλογή. Ξέρει κανείς πού ζούσαν οι δικοί του πρόγονοι πριν 700 χρόνια;
Και αφού είναι γεννημένοι εδώ και αυτοί και οι γονείς και οι παππούδες τους, γιατί έχουν αυτή την αντιμετώπιση; Μήπως επειδή είναι αγράμματοι και ζουν σε παράγκες; Μα αφού είναι φτωχοί! Και ως φτωχοί είναι απομονωμένοι κοινωνικά! Και ως απομονωμένοι κοινωνικά έχουν πρόβλημα και στην εκπαίδευση και στην εύρεση εργασίας -απαραίτητη για αγορά κατοικίας! Συνεπώς έχουμε μια ομάδα ανθρώπων απομονωμένη γιατί είναι φτωχή, που θα συνεχίσει να είναι φτωχή γιατί είναι απομονωμένη γιατί έτσι είναι ο φαύλος κύκλος της φτώχειας...
Όμως όλα αυτά δεν μας αφορούν. Γιατί εμείς δεν είμαστε φτωχοί σαν αυτούς και είμαστε έξω από τον κύκλο.
Αλλά... τι γίνεται με τους ανθρώπους των πρώτων φωτογραφιών;
Αυτοί είχαν σπίτι και άρα και δουλειά, και λεφτά και...τα έχασαν !
Και τώρα πού θα μένουν; Πώς θα πλένονται; Πώς θα βρουν δουλειά αν δεν έχουν να πλυθούν; Πώς θα σπουδάζουν τα παιδιά τους;
Αυτοί ήταν σαν εμάς έξω από τον κύκλο αλλά ξαφνικά πέσανε μέσα!
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είναι λίγες μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά δημιουργείται ξαφνικά μια ολόκληρη τάξη νεόπτωχων! Και έτσι ''τα προβλήματα των τσιγγάνων'' πλήττουν ξαφνικά και άλλους! Και βλέπουμε ότι η αντιμετώπιση από τα κράτη είναι η ίδια είτε είσαι τσιγγάνος είτε όχι! Γιατί το κράτος δεν χωρίζει τους πολίτες σύμφωνα με την καθαρότητα του αίματος . Αυτό είναι απλά το τυράκι που ρίχνει στον λαό για να τον κρατάει απασχολημένο! Το κράτος όντως χωρίζει τους πολίτες αλλά με άλλο κριτήριο. Της τσέπης...
Γιατί όταν έρθει η ώρα θα αντιμετωπίσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τον κάθε φτωχό (και αυτό βλέπουμε ότι δεν αλλάζει ούτε από χώρα σε χώρα) , δεν αντιμετωπίζει όμως ίσα το αυθαίρετο του τσιγγάνου με το αυθαίρετο του Λάτση! Γιατί μπορεί το τσιγγανάκι να κοιμηθεί Γενάρη μήνα στην βροχή χωρίς μια στέγη πάνω από το κεφάλι του αλλά ο Λάτσης χωρίς Mall δεν κοιμάται!
Όσο για μας κοιμόμαστε ακόμα ήσυχα τον ύπνο του δικαίου ...
(Με αφορμή τις κατεδαφίσεις κατοικιών των Τσιγγάνων που έγιναν σήμερα στο Μενίδι -ΒΛΕΠΕ ΕΔΩ)
00:23
Χριστίνα Γεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου