asimbibastos news
Xαλέπι-Συρία. Άνοιξη του 2013: Το καλάσνικοφ είναι μεγαλύτερο από το μπόι του. Έμαθε από πολύ νωρίς να βάζει τις σφαίρες στον γεμιστήρα.
Αντί να τον στείλουν σε κάποια κοινωνική οργάνωση, σε κάποια θρησκευτική κοινότητα για να τον περιθάλψουν, τον μαθαίνουν να πετά χειροβομβίδες. Αισθάνεται μεγάλος. Τρέφει την ψευδαίσθηση πως με αυτήν την ακραία για την ηλικία του συμπεριφορά, εντάσσεται στον κόσμο που ξέρει. Γιατί αυτόν τον κόσμο της βίας ξέρει. Είναι μόλις 8 ετών. Έχασε την μάνα του στον πόλεμο.
Σκοτώθηκε και ο πατέρας του. Η ορφάνια τον έριξε στην αγκαλιά των ενόπλων. Οικογένεια του είναι οι πολεμιστές της γειτονιάς του.
Το video σοκάρει με την ωμότητα της εικόνας. Όχι. Δεν υπάρχει αίμα. Ο παρατηρητής θα αντικρύσει κάτι πολύ χειρότερο και περισσότερο βίαιο. Θα παρακολουθήσει τον σταδιακό θάνατο μιας παιδικής ψυχής στο όνομα του πολέμου των μεγάλων. Οι ενήλικες τον παρουσιάζουν με περηφάνια. Αλίμονο. Δεν τους περνά καν από το μυαλό πως μετά τον θάνατο της μητέρας του και του πατέρα του τώρα με άλλοθι την συνολική πολεμική εμπλοκή, σκοτώνουν το παιδί τους.
Το κοριτσάκι αντικρίζει την κάμερα και τραγουδά ένα τραγουδάκι. Η φωνή της σε παρασύρει. Ξαφνικά ακούγεται μία έκρηξη. Η γη τρέμει. Η κοριτσίστική φωνούλα σταματά απότομα. Ο φόβος. Ο πόλεμος.
Οι… μεγάλοι με τις φονικές μηχανές είναι εκεί δίπλα. Το τραγούδι δεν τελείωσε. Η αθωότητα όμως εξαφανίστηκε δια παντός. Το τραγούδι ήταν και αυτό «άσμα των ενηλίκων». Μιλά για την απελευθέρωση από τον Άσαντ. Η προπαγάνδα δεν έχει σύνορα ούτε ξεχωρίζει ηλικίες. Όλα είναι «χρήσιμα». Κανείς δεν ξέρει αν το κοριτσάκι τραυματίστηκε από την έκρηξη ενώ τραγουδούσε μπροστά στην αδηφάγο κάμερα. Άλλωστε, τι σημασία έχει η ζωή ενός κοριτσιού ή ενός 8χρονου αγοριού μπροστά στα «ιδεώδη» ενός εμφύλιου πολέμου. Η δουλειά των μεγάλων να γίνεται με κάθε θυσία και πάση δυνάμει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου